سخنرانان از ادمونتون: مارلی کوفیل از مدرسه مک نالی

محتوای مقاله

مارلی نه تنها دانش آموز ممتازی است که میانگینی بالاتر از A-P خود دارد، بلکه در جامعه مدرسه نیز مشارکت دارد و یک رقصنده اختصاصی با تجربه و انگیزه رقص است. او رئیس اتحادیه دانشجویی، نایب رئیس برنامه بهترین دوستان مک نالی و کاپیتان باشگاه اسکی مک نالی است. بهترین درس او ریاضی است که اشتیاق او به تحصیل است. مارلی قصد دارد برای ادامه تحصیل در رشته ریاضیات در دانشگاه آلبرتا در دانشکده علوم تحصیل کند. ورزش برای مارلی نیز مهم است. او یک مربی اسکی در Sunridge در ادمونتون است. او همچنین از بازی در تیم فوتبال فضای باز مک نالی به عنوان یک کوارتربک لذت می برد. مارلی به مطالعه، ورزش، رقص رقابتی و کار می پردازد، که البته به مهارت های مدیریت زمان نیاز دارد، اما به او اجازه می دهد تمام کارهایی را که دوست دارد انجام دهد. برخی از جوایز و بورسیه هایی که او دریافت کرده است شامل بورسیه ورودی دپارتمان علوم ریاضی و آماری دانشگاه آلبرتا، کاندید بورسیه Schulich Leader 2024 و جایزه McNally's Outdoor Soccer Rising Star 2023 است!

محتوای مقاله

آدرس اولیه:

هر کسی که من را می شناسد می داند که به عنوان یک رقصنده، موسیقی بخش بزرگی از زندگی من است، و مطمئن هستم که برای هیچ کس تعجبی نخواهد داشت که من در آهنگ Hozier الهام گرفته ام. یک نقل قول خاص از آهنگی به نام جکی و ویلسون وجود دارد که می خواستم در مورد آن صحبت کنم و آن این است که “من هرگز احساس جوانی نکردم.” بعد از چند بار گوش دادن به آهنگ، واقعاً برای من متمایز شد و فکر کردم که اینجا مناسب است. این خط باعث شد به کودکی خودم فکر کنم و اینکه چقدر برای بزرگ شدن وقت گذاشتم و چقدر لحظات زیبایی را به خاطر آن از دست دادم. به عنوان مثال، در مهدکودک زمانی که هیچکس به دنبال ناهار نبود (ببخشید مامان)، در کلاس ششم برای آخرین بار به تعطیلات رفتم، در کلاس هفتم دبیرستان را شروع کردم، در کلاس نهم سال آخر را با معلمان و دوستان گذراندم. چه کسی باعث شد که من دبیرستان را از کلاس دهم شروع کنم و بهترین دوستانم را ملاقات کنم و حتی امسال که به رویدادهای مختلف ارشد رفتم، خاطرات باورنکردنی و لحظات کلیدی زیادی در زندگی من وجود دارد و آنها را بدیهی تلقی کردم و قدر آنها را نمی دانم. تا اینکه گذشتند من بیش از حد مشغول فکر کردن به اتفاقات بعدی بودم. فکر می‌کنم همه ما می‌توانیم به‌عنوان کودک و انسان درک کنیم که زمان زیادی را صرف می‌خواهیم که بزرگ شویم. وقتی کوچک هستید نمی توانید به مدرسه بروید، وقتی در دبستان هستید نمی توانید برای دبیرستان صبر کنید، در دبیرستان به فکر دبیرستان هستید و وقتی به دبیرستان رسیدید. ، شما در آینده به دانشگاه، کار یا هر چیز دیگری می روید. با این حال، به دلیل این وسواس دائمی برای قدم بعدی، ما قدر لحظه ای را که در آن قرار داریم نمی دانیم، هرگز نمی توانیم احساس جوانی کنیم زیرا جوانی خود را ناامید می گذرانیم تا احساس کنیم بزرگتر از خودمان هستیم. اما اکنون که به آغاز فصل بعدی خود نزدیک می‌شویم، مهم‌تر از هر زمان دیگری این است که بدانیم در این لحظه در کجا هستیم.”

محتوای مقاله

محتوای مقاله

چه چیزی را در مورد ادمونتون دوست دارید؟

چیز مورد علاقه من در مورد ادمونتون فرصت هایی است که برای من وجود دارد. به دلیل وسعت شهر، احساس می کنم هر رویایی که دارم می تواند محقق شود، هر شغلی که به دنبال آن هستم در دسترس است، و هر کمکی که نیاز دارم در دستان من است. من بسیار سپاسگزارم که هرگز مجبور نبودم فقط برای رفتن به مدرسه سفر کنم، یا یک فعالیت یا ورزش را به دلیل اینکه در دسترس من نیست از دست بدهم، یا حتی نگران کیفیت آموزش در آن نزدیکی باشم. همه چیز همیشه در دسترس است و تنها کاری که باید انجام دهم این است که آن را بگیرم.

قهرمان تو کیه؟

برای فهرست کردن چند مورد، اولین قهرمانان من خانواده ام هستند که به من نشان دادند چگونه حمایت کنم، چگونه حمایت کنم و چگونه بی قید و شرط عشق بورزم. سپس دوستان من هستند که بزرگترین مهربانی را در همه زمان ها نشان داده اند و من همیشه آنها را به خاطر شخصیت عفونی و استعداد باورنکردنی شان تحسین خواهم کرد. آخرین اما نه کم اهمیت ترین معلمانی هستند که مرا به یادگیری وادار کردند و به من الهام دادند که روزی همان کاری را که برای من انجام دادند برای دیگران انجام دهند.

نقل قول یا عبارت مورد علاقه شما چیست؟

محتوای مقاله

“اگر می توانید آن را رویا کنید، می توانید آن باشید” – باربی

کدام کلمه بهترین کلاس فارغ التحصیلی شما را توصیف می کند؟

معتبر

ما اغلب می شنویم که ما به عنوان یک جامعه بیشتر از گذشته تقسیم شده ایم. رهبران جوان چگونه می توانند برای پر کردن شکاف بین گروه ها کار کنند؟

من معتقدم که شما به عنوان یک رهبر موظف هستید که به همه مردم توجه و احترام بگذارید و نه تنها تفاوت های آنها را تشخیص دهید، بلکه آنها را در آغوش بگیرید. برای پر کردن شکاف بین گروه‌ها، رهبران جوان ما باید انگیزه داشته باشند و از صمیم قلب بر فراگیر بودن متمرکز شوند، زیرا بدون تلاش‌های اضافی برای شمول، شکاف باقی خواهد ماند. در کنار این، ما همچنین باید انعطاف پذیر باشیم و تمایل داشته باشیم که دیدگاه های خود را گسترش دهیم تا به دیگران اجازه دهیم نه تنها شامل شوند، بلکه بدون نیاز به تغییر هویت خود برای تناسب، احساس پذیرش داشته باشند. رهبران جوان، بلکه همه افراد جامعه، باید با یکدیگر همکاری کنند تا تفاوت ها را جشن بگیرند و از یک جامعه چندفرهنگی و متنوع بهره ببرند. ذهنیت فعلی که ما باید به تنهایی کار کنیم تا بیشتر به دست آوریم باید تغییر کند و این رهبران جوان جامعه امروز هستند که باید مسئولیت این اقدام را بر عهده بگیرند. در دست این رهبران است که راه را برای جامعه ای کمتر تقسیم شده هموار کنند، و این با فشار دادن برای یک تفکر جدید شروع می شود، روشی که به دیدگاه های متعدد ارزش می دهد و اهمیت شمول را تشخیص می دهد. رهبران باید از اهداف خود دفاع کنند، اما مهمتر از آن، آنها باید الگوی دیگران باشند تا از آنها پیروی کنند. برای رهبران جوان بیش از هر زمان دیگری مهم است که موفقیت بزرگی را که از گرد هم آوردن چندین گروه به دست می آید و انجام آن آسان است. به محض اینکه رهبران کافی این مثال را بزنند، فکر می‌کنم، بدون شک، مردم شروع به پیروی خواهند کرد و به آرامی اما مطمئناً شکاف بین گروه‌ها کاهش خواهد یافت.

محتوای مقاله