بررسی کنسرت: روح هوزیر در حال جستجو در محل راجرز

محتوای مقاله

آیا حوزیر روح دارد؟

به ندرت کسی این سوال را در ذهن خود داشت که شنبه شب در محل شلوغ راجرز پلیس در طول توقف تور Unreal Unearth سوپراستار موسیقی پاپ ایرلندی در ادمونتون. متولد شد اندرو جان هوزیر-بیرن، اما به رده بالای نوازندگان منتقل شده است، موسیقی فولک-راک-پاپ با رنگ بلوزی هوزیر بیش از 10 سال است که به طور مداوم در رادیو راک مدرن در سراسر جهان پخش می شود. برخی از موسیقی او را بسیار پرزحمت و در عین حال ناکافی انتقاد کرده اند و این سوال را مطرح می کنند که آیا هوزیر روح دارد؟

محتوای مقاله

چیزی که هوزیر در آن شب داشت، بقایای سرماخوردگی بود. وقتی با گروهش روی صحنه رفت و شروع به خواندن اولین آهنگ کرد، بی حال به نظر می رسید و با چشمانی خسته به تماشاگران خشمگین نگاه می کرد. او با خجالت اعتراف کرد که هنوز در حال مبارزه با بقایای ویروسی است که پیش از این گروه را فراگرفته بود، و به شوخی گفت که ممکن است شبیه «دومین دوره بلوغ او» باشد.

گروه مجموعه را با سه آهنگ پرانرژی شروع کرد که جمعیت را به جنون کشاند. در حالی که موسیقی او اغلب در ضبط استریل و گاهی بی روح به نظر می رسد، آهنگ های هوزیر هنگام اجرای زنده شکل آزادتر و روان تر به خود می گیرند. جکی و ویلسون مانند یک گروه موسیقی گرم‌آپ زمزمه می‌کردند، در حالی که آهنگ جدید و هیجان‌انگیز Nobody's Solider شبیه آهنگ بعدی جیمز باند بود. اوایل برجسته Eat Your Young اثیری بود و توسط خواننده های پشتیبان جادویی به بهشت ​​ارتقا یافت.

گروه پشتیبان Hozier منسجم بود و با انواع سبک‌های موسیقی که شامل تکنوازی‌های ویولن تاول‌آمیز و حتی صدایی از صداگذار بود، دستکاری می‌کرد. بیشتر آهنگ‌ها شامل استایل‌های استاندارد راک بود، اما گاهی اوقات تارها، کیبوردها و خواننده‌های پشتیبان را به آن اضافه می‌کردند و صدای غول‌پیکری را در انبار قدیمی هاکی ایجاد می‌کردند که تکنسین‌ها در تلاش برای رام کردن آن بودند. صحنه کوچک بود، نورپردازی و پروجکشن مناسب فضای مناسبی را به موسیقی اضافه می کرد.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

نمی توان انکار کرد که صدای زرق و برق دار Hozier ستاره نمایش بود. او هر نت بلند و پایینی را می زد در حالی که پشت صدای خراش گاهی گیتار گروهش شنیده می شد. در حالی که استعدادهای او معمولاً برای مکان کوچکتر و صمیمی‌تر مناسب‌تر است، او می‌تواند تا حد خون دماغ خود را فراخوانی کند. او در طول کنسرت به خاطر صدای ضعیفش عذرخواهی کرد، اما آواز خواندن او همچنان بالاتر از بسیاری از کنسرت های راکی ​​بود که قبلاً صحنه راجرز پلیس را زیبا کرده بودند.

در اواسط نمایش، هوزیر در حالی که دستانش را از جیب بیرون آورده بود، قدمی برداشت و شروع به ژست های جذابی کرد که بیشتر برای یک ستاره راک مناسب بود. گروه «فرانچسکا» را انتخاب کرد، که به نظر می‌رسید یک پاسخ جالب و خام به The Cranberries بود، و لبه‌ای باتلاقی و آبی را برای It Will Come Back به ارمغان آورد. Hozier ظاهر خاصی برای Would That I داشت و در حین کر «اوه اوه» به جمعیت اشاره کرد.

هوزیر توسط آلیسون راسل خواننده در دو آهنگ همراه شد و او را “یکی از بزرگترین خوانندگان آزادی زمان ما” نامید. مجموعه قبلی راسل با انرژی سرگیجه‌آوری که او به صحنه می‌آورد، برجسته می‌شد، در حالی که با پای برهنه می‌رقصید در حالی که متناوب بین آواز خواندن و نواختن بانجو و کلارینت بود. برنده جایزه گرمی کانادایی راسل احتمالاً طرفداران جدیدی را با آهنگ‌هایش که صدای بد بو در ژانر root پیدا کرده‌اند، جلب خواهد کرد. او به Hozier پیوست تا آهنگ لطیف Wildflower and Barley و لایو اکشن Work Song را بخواند و یک سبک آوازی روح انگیز به آهنگ ها اضافه کند.

محتوای مقاله

همانطور که راسل قبلاً در بوق و کرنا گفته بود، هوزیر اولین هنرمند ایرلندی پس از Sinead O'Connor بود که آهنگ شماره 1 در آمریکا را در قالب آهنگ Too Sweet در سال 2024 داشت که به محض پخش صدای باس در راجرز، هزاران تلفن همراه را به راه انداخت. مکانی که باید بیرون کشیده شود تا در یک ضربه قفل شود. ممکن است با دانستن اینکه Too Sweet اولین و تنها آهنگ Hozier است که به نمودار منتشر شده است، شوکه شوید، که می توان آن را به اثر TikTok نسبت داد، اما این برای لشکر طرفداران فداکار، که برخی از آنها لباس پری با گوش های نوک تیز پوشیده بودند، اهمیتی نداشت. ، که بدون رادیو هم آهنگ را همراهی کرد و در سالن دستبندهای دوستی رد و بدل کرد.

آهنگ اجتناب‌ناپذیر Take Me to Church مجموعه را به پایان رساند، که با یک آواز با صدای بلند به اوج رسید که هوزیر توانست در بیشتر آهنگ‌ها میکروفون را کنار بگذارد و به تماشاگران اجازه دهد بقیه آهنگ‌ها را مدیریت کنند. این آهنگ بزرگ، که بخش بزرگی از اولین معرفی جمعیت به Hozier در چند سال پیش بود، خوشبختانه کمتر از نسخه ضبط شده آن به صورت زنده پخش شد. از جلای رادیوی راک مدرن خود خلع شد، به شکل انجیلی بیشتر شد و انرژی قوی به مضامین پذیرش و حمایت از جامعه LGBTQ+ داد، که هوزیر با انداختن یک پرچم افتخار بر روی پایه میکروفون خود نشان داد. واقعا روحیه.

محتوای مقاله

پس از یک استراحت کوتاه، Hozier به صورت انفرادی به صحنه بازگشت و تنها با یک گیتار آکوستیک و صدا، شراب گیلاس را اجرا کرد. خوشبختانه در طول این آهنگ هیچ پیشنهاد عمومی در این تور وجود نداشت. Encore با Unknown/Nth، Nina Cried Power و Work Song به پایان رسید، گروه فیلتر شد و راسل بازگشت. در این بین، هوزیر یک فراخوان پرشور برای عدالت اجتماعی، دست زدن به حقوق باروری زنان و آتش بس فلسطینی، از جمله موضوعات دیگری بود که هر بخش نظرات اینترنتی را به آتش می کشد.

در چیزی که احتمالاً برای اولین بار برای یک گروه راک بزرگ در حال تور Rogers Place بود، هوزیر وقت گذاشت و نه تنها مقدمه معمول گروه خود را انجام داد، بلکه از تقریباً همه اعضای گروه تور خود به نام، تا حد امنیت تشکر کرد. ، نور ، صدا و غیره این فهرستی از نام‌هایی بود که احتمالاً با فریادهای پایان اولین تولید فرینج رقابت می‌کردند، اما فهرستی از قدردانی بود، نه تعهد.

هوزیر علیرغم اینکه بیماری او را با مشکل مواجه کرده بود، شنبه شب کار بزرگی انجام داد. در اواخر نمایش، او توانست غل و زنجیر بیماری را کنار بگذارد، زیرا دارو در نهایت شروع شد و به روی تماشاگران باز شد، از جمله داستانی درباره آزاد کردن پروانه‌ها در ادمونتون که در اوکلاهاما یافت. آنها لقمه های طعمه جذابی بودند که به نظر می رسید روح کوچک هوزیر را آشکار می کرد.

محتوای مقاله

[email protected]

سایت ما را نشانه گذاری کنید و از روزنامه نگاری ما حمایت کنید: اخبار مورد نظر را از دست ندهید – آن را اضافه کنید EdmontonJournal.com و EdmontonSun.com در نشانک های شما و برای خبرنامه های ما در اینجا ثبت نام کنید.

شما همچنین می توانید با تبدیل شدن به یک مشترک دیجیتال از روزنامه نگاری ما حمایت کنید. مشترکین به ادمونتون ژورنال، ادمونتون سان، نشنال پست و 13 سایت خبری دیگر کانادا دسترسی نامحدودی دارند. با عضویت امروز از ما حمایت کنید: مجله ادمونتون | ادمونتون سان.

محتوای مقاله