Black Pumas، Ben Howard و Orchestra Gold برای افتتاحیه Folk Fest 45 می درخشند

محتوای مقاله

برای کسانی از شما که به اندازه کافی خوش شانس هستند که از نزدیک بدانند یک صفحه وینیل چیست، 45 عدد خاصی است که نشان دهنده سرعت شتابی است که ما حتی امروز آن را یک تک آهنگ در این قرن آشفتگی بدون ترمز و کم شکستگی می نامیم.

نه تنها موسیقی در این قالب 45 سمپلر به یاد ماندنی بود، بلکه اغلب به سمت شادی و رقص متمایل می شد، که اتفاقاً با حال و هوای کلی صحنه اصلی جشنواره فولکلور ادمونتون امسال همخوانی دارد، که احتمالاً شما آن را دیده اید. حدس زده شده 45 است.

محتوای مقاله

پس از اینکه کری الدرز لئو و پریسیلا مک گیلواری مراسم افتتاحیه خود را در آهنگ شادی بخشیدند، روح اغلب جنبشی آخر هفته پنجشنبه توسط ارکستر اوکلند، کالیفرنیا با لباس های پنج رنگ زرد، نارنجی و قرمز آغاز شد. گرمای خاصی در هر دو کشور جهان و خیابان.

میریام دیاکیت، نوازنده اصلی درام مغناطیسی گروه، بامبارا را به زبان مالی خواند، یک گردهمایی درخشان و چرخشی که راه بسیار خوبی برای افتتاح جشن بود، زیرا جمعیت یک بار دیگر از تپه شیب دار و آفتابی گالاگر پارک بالا رفتند.

این مجموعه 55 دقیقه‌ای شامل 9 عدد ریتمیک، با آهنگ رقص‌انگیز Hine Be Delila آغاز شد، اریش هافاکر گیتار، ساکسیفون باریتون زیبا پاتریک کرس، آرون کربل که ریتم را روی درام نگه می‌دارد، روندا کینارد باس.

این آهنگ دیاکیت و بیس برای اولین آهنگ بود، و بقیه گروه به Diyanyeko پیوستند – از همه مهمتر، ساکس باریتون فازی به این موسیقی با ریشه آفریقای غربی بیشتر حال و هوای متروی ساحل شرقی را می دهد.

اما همانطور که می بینیم، این پنج نفر بسیار در مورد فیوژن است.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

به زودی، دیاکیت رقص‌های شگفت‌انگیزی را بر روی Baye Ass N'Diaye انجام داد، که توسط یک گیتار تحریف شده شیرین پشتیبانی می‌شد.

“میخوای برقصی؟ می خواهی آواز بخوانی؟” دیاکیتا با لبخندی پرسید که عینک آفتابی او چهره های طلایی روی شیب را منعکس می کرد. “باشه!”

چنین بود ترکیب Gende و Segu Hit، شعارهای چالش و پاسخ، نگهبان اوایل پنجشنبه.

بین اعداد، هافکر فلسفه خاصی را مطرح کرد که ما در طول شب دوباره به آن پرداختیم، ایده ایستادن روی شانه‌های خود در حالی که به کمک هنرمندانی مانند لیتل ریچارد، مارتا ریوز و به طور کلی موتاون به بیتلز، بیچ بویز و استونز اذعان داشت. و غیره

آخرین شماره بدبوی OG، Senekelaw (که به تکیلا تبدیل شد)، دید که دختر کرس با فلوت بیرون آمد و به آرامی مجموعه را با چند ریتم های چرخان آفریقایی به پایان رساند که انگشتان پای خود را به روح روانی، رگی و یک حس کلی از ارتباط معنوی و ضد دگماتیک فرو برد. اگر فقط ثورپرها می‌توانستند کار کنند – اما، می‌دانید، مراحل اولیه و همه اینها.

قطعه اصلی عاشق اورئو در این شب، بن هوارد، ترانه سرای مستقل مورد علاقه بریتانیایی، نسبتاً مبهم و تقریباً خجالتی (اگرچه نه ناراحت کننده بود) بود که در کار حرفه ای خود و شب تاریک از فولک آکوستیک به آلبوم جدید الکترونیکی تر و تجربی تر خود منتقل شده است. ، آیا این است؟

محتوای مقاله

همراه با اشعار داستان گوی عالی، او همچنین به وضوح یک نوازنده گیتار، چپ دست و با کوک های عجیب و غریب برای مطابقت با تحویل آهنگ غیرمنتظره اش است.

او و پنج قطعه‌اش پژواک پیتر گابریل و حتی پینک فلوید را از طریق یک مجموعه 11 آهنگی از Days of Lantana تا Spirit که هر دو جدید به کمربند هاوارد اضافه شده‌اند، برانگیخت.

در حالی که می خواست چیز دیگری بگوید، خودش را عقب کشید، همان کاری را کرد که نوازندگان انجام می دهند، به پای چروکیده انسان نگاه کرد و گفت: «به هر حال تو خوب به نظر می آیی. یک منظره جهنمی.”

البته برخی به پایین نگاه می کنند، با انواع آشنای جشنواره و نشان صلح درخشان پل تواتسین، هلال احمری در حال رشد که در غرب پایین آویزان است تا جایگزین صورت های فلکی قبلی شته های ماندگار شود.

فضایی درخشان نیکا لیبرس در غروب نقطه برجسته ای بود (فلوید در حال صحبت کردن) بود که به شخصیت آرام اما قدرتمند شخصی در درگاه، زمزمه ای از مرگ تبدیل شد.

چیزهای کوچک، خالی از سکنه و مالیخولیایی، فراموش آکوستیک نیز تأثیرگذار بودند – اگرچه در اینجا من به ویژه به کسانی که همه اینها را از نزدیک در یک اتاق بسته دیده بودند حسادت می کردم.

محتوای مقاله

تعجب آور نیست که بهمن شادی از راک و روح Black Pumas، دومین رزرو موفق 45، اخیراً در The Daily Show بود و – هر دو را دیدم – قطعاً ارزش تجربه کردن را داشت، زیرا Roots چند هفته ای طولانی بازی کرد. پیش در جشنواره فولکلور در کلگری.

با این حال، ما با یک و نیم ساعت کاریزماتیک و پر از تاریخ مواجه هستیم که به طرز خنده‌داری با عکس‌های فاق روی صفحه شروع شد تا نمایشی الهام‌بخش را برای ما آماده کند – به‌ویژه در ایوان کم‌نور پشت آهنگ‌های بعدی.

هنگامی که اریک برتون، خواننده، آتش را روشن کرد، جمعیت (در نهایت) شکوفا شد و برخاست و مردان کوهستان را با شعر شبه اروتیک خورشید جمینی بیشتر برانگیخت.

او پیش از این که اضافه کند، «آیا ماری جوانا در اینجا قانونی است؟ شما بچه ها فوق العاده باحالید!»

برتون در Ice Cream (دستگاه فروش خودکار) که کورتیس میفیلد نامیده می‌شود، احساس می‌کرد یک ستاره راک بداخلاق است. و فرشته آهسته فوق العاده بود.

آنجلا میلر به جلو هجوم آورد و از ته دل آواز تو را بهتر بشناس، کند و سکسی و در نهایت منفجر شد و سپس جادو! – ماه واقعی در طول ماه سیاه ناپدید شد.

محتوای مقاله

البته یک گروه شگفت انگیز – آدریان کوسادا در گیتار و سینت سایزر. برندن باند باس، ترومپت و کیبورد می نوازد. Terin Hector همچنین در کیبورد و سازهای کوبه ای. ایستادن در کنار میلر، بک آواز توسط لورن هورسنبی، سمت راست، جلو. صفحه کلید: JaRon Marshall; و استیو بیدول در درام. همه شما مسئول بودید

شناورهای نور آبی و گیتار غمگین Quesada در حالی که برتون می خواند Here Comes the Rain – یک غزل مرتبط در Confines، همچنین دوست داشتنی.

سپس یک پیانوی چرخان زیبا صدای آهسته Tomorrow را وارد کرد، صدای برتون که سرها را از بلوک برمی گرداند، شرط می بندم.

و یک ویژه دیگر در صندلی عقب، 33 اکتبر، که ما را به فینال می برد، “رنگ ها”، اشعار آن پادزهر کاملی برای بوی بد پوپولیسم کفتار بود، برتون هر کاری که می توانست با این کلمات ساده انجام می داد، “همه رنگ های مورد علاقه من، بله، خواهران و برادرانم.”

شهادت می دهد.

و به این ترتیب: Folkfest 45; زنده بودن خوبه

[email protected]

@fisheyefoto

سایت ما را نشانه گذاری کنید و از روزنامه نگاری ما حمایت کنید: اخبار مورد نظر را از دست ندهید – آن را اضافه کنید EdmontonJournal.com و EdmontonSun.com به نشانک های شما و برای خبرنامه های ما در اینجا ثبت نام کنید.

شما همچنین می توانید با تبدیل شدن به یک مشترک دیجیتال از روزنامه نگاری ما حمایت کنید. مشترکین به ادمونتون ژورنال، ادمونتون سان، نشنال پست و 13 سایت خبری دیگر کانادا دسترسی نامحدودی دارند. با عضویت امروز از ما حمایت کنید: مجله ادمونتون | ادمونتون سان.

محتوای مقاله