محتوای مقاله
“کنجکاو تر و بیشتر!” آلیس گفت، و بسیاری از ما در مورد ادعا و مزخرفات وزارت جنگلداری فکر کردیم که آخرین طرح برای از بین بردن خرس گریزلی یک شکار نیست. نه، در قالب دوگانه ای که ما به آن عادت کرده ایم، “حفاظت از زندگی و دارایی در برابر مشکل حیات وحش” است.
به گفته تاد لوون، وزیر حیات وحش، دولت با تیراندازی به برخی از آنها “رویکردی پیشگیرانه برای کمک به همزیستی آلبرتی ها با حیات وحش اتخاذ می کند”. فقط گریزلی ها و گوزن های بد، نه خوب ها.
تبلیغات 2
محتوای مقاله
آنها این کار را با ارائه “زمان واکنش سریع به درگیری” انجام می دهند. می توان فکر کرد که این امر با استقرار افسران آموزش دیده، ماهری و حفاظت از حیات وحش انجام می شود. نه، وزیر نام یک شکارچی شاد ماشه را از کلاه بیرون می کشد و آنها با تیراندازی از گونه ای در خطر انقراض مانند خرس گریزلی محافظت می کنند. چه چیزی ممکن است با این رویکرد جدید اشتباه کند؟
با توجه به هیاهوی خطر بی امان که در بیانیه مطبوعاتی تبلیغ می شود، ممکن است فکر کنید که امروز از ترس مواجه شدن با خرس سرکش یا گوزن جنگجو، جسارت به جنگل خطرناک است. ترس یک محرک قوی است، مگر اینکه حقایق استدلال را تأیید کنند و به جای فکر کردن در مورد راه‌های منطقی برای همزیستی با حیات وحش، چیز فوق‌العاده احمقانه‌ای را پیشنهاد کنید. بزرگسالان حاضر در اتاق، مانند برنامه گوشتخواران و اجتماعات ذخیره‌گاه زیست کره واترتون و گروه‌های محلی Bear Smart، پیشرو هستند.
بله، خرس ها می توانند خطرناک باشند. اما در نظارت و کنترل انتشار گازهای گلخانه‌ای نیز شکست خورده است، که اجازه می‌دهد سطوح ناپایدار ورود به سرچشمه‌ها، کنترل کافی منابع آب ضروری ما، و در نظر گرفتن استخراج بیشتر زغال‌سنگ با انتشار مقداری سلنیوم را فراهم کند.
خبر اصلی
محتوای مقاله
تبلیغات 3
محتوای مقاله
از نظر آماری، شما شانس بیشتری برای مجروح شدن یا کشته شدن در حین سفر به زیستگاه گریزلی دارید تا اینکه هرگز خرس گریزلی را ببینید یا توسط یک خرس مورد حمله قرار بگیرید. نه وزیر و نه دولت آلبرتا پاسخی سریع به هیچ یک از این خطرات دیگر پیشنهاد نکردند.
پس از بسته شدن فصل شکار خرس گریزلی در سال 2006، یک گروه کوچک اما پر سر و صدا از شکارچیان جایزه وجود داشت که برای فرصتی برای شلیک به خرس کمپین می کردند. به نظر می رسد وزیر بدون نظر گروه های حفاظت از محیط زیست یا کارشناسان مدیریت خرس گریزلی از این موضوع حمایت می کند. این یکی از آن ابتکارات عقب مانده شد: “جواب شکار گریزلی است، سوال چه بود؟”
قبل از علنی شدن شکار، دفتر وزیر از افراد درخواست کرد تا نامه‌های نگرانی در مورد درگیری با خرس‌ها – و احتمالاً گوزن‌ها – به آنها ارائه کنند. چگونه املای “بی صداقت” را می نویسید؟
اگر دولت آلبرتا در مورد همزیستی حیات وحش جدی بود – و باید باشد – باید عمیقاً در مورد علت بروز درگیری ها تحقیق کند. به دلیل گسترش سریع و استفاده ناپایدار از زمین در دامنه های شرقی، گریزلی ها فاقد فضا، فضای آرام و اتصال به زیستگاه حیاتی هستند.
تبلیغات 4
محتوای مقاله
هر یک از 19 ارزیابی تأثیر تجمعی اخیر انجام شده در دامنه های شرقی، از جمله ارزیابی ارائه شده توسط دولت آلبرتا، این را نشان می دهد. در نتیجه، تعداد کمی از خرس‌ها – تعداد بسیار کمی – با ما روبرو می‌شوند و ممکن است افسران حیات وحش به اقدام مرگباری نیاز داشته باشند.
یک ابتکار جدی برای محدود کردن حجم و مقیاس قطع درختان، فعالیت وسایل نقلیه خارج از جاده، کمپینگ گاه به گاه، استخراج پیشنهادی زغال سنگ، و بازسازی صدها کیلومتر جاده و مسیرهایی که زیستگاه گریزلی را تقسیم می کنند، گامی منطقی در جهت حفظ ایمنی حیات وحش خواهد بود. زیستگاه. این همزیستی حیات وحش است، نه شکار ورزشی چند حیوان “بد”. حیات وحش “مشکل” ساخته خود ما و ناتوانی ما در به اشتراک گذاشتن چشم انداز است.
“کجا باید برم؟” – از آلیس پرسید. گربه چشایر پاسخ داد: “این بستگی به جایی دارد که می خواهید باشید.” به نظر من باید از حیات وحش در برابر وزیران مشکل محافظت کنیم.
لورن فیچ یک زیست شناس حرفه ای، زیست شناس بازنشسته ماهی و حیات وحش و استاد کمکی سابق در دانشگاه کلگری است. او نویسنده کتاب جریان‌های پیامد: ارسال‌هایی از دنیای حفاظت است.
محتوای مقاله