محتوای مقاله
در سال 2018، هنگام دویدن در پشت خانه ام در روستایی جنوب غربی آلبرتا، سگم اوتیس و من با یک خرس سیاه روبرو شدیم. خرس به اوتیس حمله کرد و سپس به سمت من هجوم آورد. من موفق شدم خرس را دفع کنم. پس از چند بار پرش خرس عقب نشینی کرد. اوتیس نیاز به عمل جراحی بزرگ داشت، اما او بهبود یافت.
با این برخورد در فاصله 300 متری خانه ام، درگیری های انسان و حیات وحش که من به عنوان بوم شناس حیات وحش برای یک دهه مطالعه کرده ام بسیار شخصی شد. در حالی که تعامل انسان و خرس می تواند مثبت باشد، می تواند خطرات ایمنی و اقتصادی جدی را نیز به همراه داشته باشد. ابزارهای موثری برای جلوگیری از تعاملات منفی با خرس ها مورد نیاز است.
تبلیغات 2
محتوای مقاله
دولت آلبرتا هفته گذشته اعلام کرد تغییر می کند به مدیریت خرس گریزلی، که به افراد منتخب اجازه می دهد تا خرس هایی را شکار کنند که در یک موقعیت درگیری انسان و خرس قرار دارند یا در “منطقه مورد نگرانی” هستند. آنها می گویند این رویکرد «شکار خرس نیست»، بلکه ابزاری جدید برای «ایمن نگه داشتن مردم و حیوانات» است. در حالی که شکار می تواند کمک کند برای مدیریت اندازه جمعیت خرس، به طور بالقوه نگه داشتن درگیری کلی در محدوده قابل قبول، استفاده از آن به عنوان ابزاری برای کاهش یا کاهش مستقیم درگیری انسان و خرس پشتیبانی نمی شود. از علم.
چه کارهایی؟ نرده های برقی، اسپری خرس، مدیریت جذاب، بازدارنده های صوتی و بصری، سگ های نگهبان حیواناتآموزش و پرورش محلی و درگیر کردن جوامع خارج از چارچوب فکر کنید و با هم کار کنید. جوامع و کارشناسان در سراسر جهان از این ابزارهای غیر کشنده به عنوان رویکردهای مؤثر و مبتنی بر علم برای کاهش درگیری انسان و خرس استفاده کرد.
این بدان معنا نیست که کنترل کشنده لازم نیست. این. این یک ابزار حیاتی برای برخورد با خرس هایی است که مکرراً درگیر درگیری می شوند یا رفتار خطرناکی از خود نشان می دهند. نوزادان مادران مستعد تعارض می توانند طبق همین طرح، بدتر شدن وضعیت و جاهایی وجود دارد که جامعه به سادگی خرس نمی خواهد. گاهی اوقات کنترل کشنده لازم است.
خبر اصلی
محتوای مقاله
تبلیغات 3
محتوای مقاله
با این حال، اجازه دادن به یک فرد خصوصی که مستقیماً درگیر یک موقعیت درگیری یا منطقه مشکل نیست برای ردیابی و تیراندازی به یک خرس بدون هیچ گونه ابزار نظارتی یا ارزیابی در برنامه، کنترل مرگبار نیست – و همچنین مدیریت حیات وحش نیست. این یک شهروند خصوصی است که یک خرس را شکار می کند. اگر این تغییرات مدیریت خرس واقعاً در مورد ارائه ابزار یا منابع اضافی برای آلبرتایی‌های روستایی بود که بار سنگینی از یک چشم‌انداز مشترک با خرس‌های گریزلی را تحمل می‌کنند، گزینه‌های بهتری وجود داشت.
بهترین راه برای جلوگیری از تعارض، پیشگیری است. ابتکارات اجتماعی در سرتاسر آلبرتا به سختی برای کاهش درگیری خرس‌های انسانی و بهبود ایمنی کار می‌کنند و تولیدکنندگان و مالکان زمین‌ها سرمایه‌گذاری زیادی در اقدامات کاهشی انجام می‌دهند.
دولت می تواند جوامع مستعد درگیری اضافی را تامین مالی کند، برنامه جبران خسارت شکارچیان را به روز کند، یا یک هماهنگ کننده BearSmart و متخصصان درگیری انسان و حیات وحش را استخدام کند، همانطور که در طرح بهبودی خرس گریزلی. آنها می‌توانند با جوامع روستایی، مدیران حیات‌وحش و دانشمندان مشورت کنند تا بپرسند چه تغییراتی مؤثرترین، مفیدترین، مقرون‌به‌صرفه‌ترین یا مثبت‌ترین تأثیر را خواهد داشت. متأسفانه، به نظر می رسد که آنها هیچ کدام از این کارها را انجام نداده اند.
تبلیغات 4
محتوای مقاله
وزیر جنگل و پارک آلبرتا به افزایش جمعیت خرس گریزلی دلیل این تغییرات اشاره می کند. اگرچه برخی رشد دارند مناطق، در حال حاضر هیچ جمعیت گریزلی در آلبرتا وجود ندارد. این استان به هفت منطقه مدیریت خرس (BMA) تقسیم شده است.
آخرین داده ها از این BMA ها از شش تا 10 سال، علیرغم توصیه یک طرح بررسی تجدید هر پنج سال. هیچ برنامه روشنی برای تحقیقات آتی وجود ندارد. علاوه بر این، گزارش وضعیت به روز شده خرس گریزلی تکمیل شده است اما هنوز منتشر نشده است. آلبرتی ها شایسته شفافیت در مدیریت داده ها و حیات وحش هستند.
اگر دولت استانی علاقمند به از سرگیری شکار است، موضوع را برای بحث و تحلیل آزاد مطرح کند. در عوض، دولت بی سر و صدا قانون حیات وحش را بدون هیچ مشورت عمومی تغییر داد. در هر شکار دو سوال اصلی وجود دارد: آیا این گونه باید شکار شود؟ و آیا محصول از نظر بیولوژیکی پایدار است؟ برای موفقیت، پاسخ به این سوالات باید مطابقت داشته باشد.
در مورد اینکه آیا ما باید خرس گریزلی را شکار کنیم، این یک سوال برای آلبرتایی ها است. نظرات بسیار متفاوتی در این مورد وجود دارد و همه باید بتوانند نظر خود را بیان کنند. دومی باید با استفاده از بهترین داده های موجود پاسخ داده شود. آلبرتا خانه زیست شناسان مشهور حیات وحش، بوم شناسان جمعیت و کارشناسان خرس است که باید در تجزیه و تحلیل داده ها مشارکت داشته باشند. داده های بیولوژیکی ممکن است از یک شکار به خوبی سازماندهی شده پشتیبانی کند، اما این داده ها و تجزیه و تحلیل باید شفاف باشد.
تبلیغات 5
محتوای مقاله
نکته اصلی این است که مدیریت حیات وحش باید مبتنی بر علم باشد. برنامه‌های جدید «مدیریت» خرس گریزلی آلبرتا اینطور نیست.
دکتر آندریا مورهاوس یک دانشمند مستقل با شرکت وی، تحقیقات و مشاوره وینیسک است. آندریا 17 سال تجربه کار با جوامع روستایی در مورد مسائل بزرگ درگیری گوشتخواران از جمله خرس گریزلی دارد.
محتوای مقاله