یک کارشناس ایمنی مواد غذایی از آلبرتا برنده جایزه معتبر بین المللی شده است

مردی از آلبرتا که در زمینه ایمنی مواد غذایی موج می زند، اخیراً به دلیل کارش در پیشرفت این رشته در سطح ملی و بین المللی با یک جایزه معتبر تجلیل شد.

رندی وروبا، فارغ التحصیل U of A که در مزرعه ای در نزدیکی Consort در شرق آلبرتا بزرگ شد، برنده جایزه بین المللی ایمنی غذا از موسسه فناوران غذا (IFT) شده است. استاد دانشگاه کرنل در مصاحبه ای با Postmedia در مورد تحقیقات خود در این زمینه، آنچه او را به کار در زمینه ایمنی مواد غذایی سوق داد و اینکه به کجا خواهد رفت، صحبت می کند.

مصاحبه برای وضوح و دقت ویرایش شده است.

چه چیزی شما را به این رشته رساند؟

در دوران دانشجویی قصد تحصیل در رشته پزشکی را داشتم. میکروبیولوژی را پیدا کردم چون یکی از پیش نیازهای پری مد است و کاملاً عاشق میکروبیولوژی شدم. وقتی وارد شدم، چون یک غذاخوری هستم و یک دوره میکروبیولوژی مواد غذایی را گذراندم، واقعاً مرا جذب کرد.

من از میکروبیولوژی به علوم غذایی تغییر مکان دادم، مدرک کارشناسی خود را به پایان رساندم و سپس دکترای خود را بلافاصله در میکروبیولوژی مواد غذایی گرفتم.

ماهیت کار شما چیست؟

در سال 2001 از من خواسته شد که یک پروژه کوچک در مصر انجام دهم. این شرکتی بود که سبزیجات و ادویه‌های خشک زیادی تولید می‌کرد و مشکلاتی با میکروارگانیسم‌ها، باکتری‌ها و پاتوژن‌های بالقوه موجود در غذا داشتند. .

از من خواسته شد که بیایم و به شناسایی منبع کمک کنم زیرا این نتایج میکروبیولوژیک فروش آنها را محدود می کرد. کشورهایی مانند آمریکای شمالی و اروپا آنها را نمی پذیرند.

آنها هیچ آموزش اولیه ایمنی مواد غذایی نداشتند و من در اولین ساعتی که آنجا بودم منبع آلودگی را پیدا کردم. من شروع به آموزش آنها کردم و این تفاوت بزرگی در مدت زمان کوتاه ایجاد کرد.

من در حال انجام پروژه دیگری بودم که واقعاً قلبم را به خود مشغول کرد که از من خواستند یک پروژه ویژه برای گروهی از زنان در مالاوی در وسط کشور – بسیار کم جمعیت – انجام دهم. من دو هفته آنجا بود و زنان می خواستند میوه را از حیاط خانه خود نجات دهند و در یکی از دو هتل به اصطلاح پنج ستاره مالاوی بفروشند.

آنها به آن نیاز دارند که به اندازه کافی پایدار باشد که خراب نشود و واقعاً بتوانند آن را بفروشند.

رفتم و خدا را شکر کردم که مترجمی دارد چون به زبان آنها صحبت نمی کنم. به آنها نشان دادم که چه کار کنند. (مثلا) دماسنج بیاورید – دماسنج نداشتند، نفهمیدند چه دمایی نیاز دارند. گفتند می جوشند و فقط 37 درجه می آورند. بخار را دیدند و فکر کردند در حال جوشیدن است.

از همان دسته اول، باید یک آبمیوه پایدار درست می‌کردیم و آن‌ها آن را روی قفسه گذاشتند، زیرا باور نداشتند که بد نمی‌شود. تا زمانی که من رفتم، آنها به دو هتل می فروختند و این در واقع منبع درآمدی برای آن زنان بود.

این تأثیر زیادی داشته است زیرا در مالاوی زنان از حقوقی برابر با مردان برخوردار نیستند. بنابراین به آنها قدرت داد.

مقدار زمانی که صرف می‌کنید بسیار سازنده است و بازدهی که برای افرادی که آموزش می‌دهید و آموزش می‌دهید فوق‌العاده است.

چرا کار خود را انجام می دهید؟