NiGinan Housing Ventures مسکن و سرپناه جدیدی باز می کند

محتوای مقاله

در محاصره ساکنان، اعضای جامعه و حامیان، یک سازمان مسکن به رهبری بومیان روز سه شنبه درهای خانه و سرپناه جدید خود را گشود.

NiGiNan Housing Ventures رسماً مسکن و سرپناه Pimatisiwin را که در مسافرخانه و سوئیت های سابق سندز در محله پارک الموود در شمال شرقی شهر قرار دارد، افتتاح کرد. این تسهیلات جدید اولین در نوع خود محسوب می شود و هم سرپناه موقت و هم مسکن دائمی ارائه می دهد.

محتوای مقاله

کری کاردینال، مدیر عامل شرکت NiGiNan Housing Ventures، گفت که این مرکز سه وعده غذایی و میان وعده در اختیار ساکنان و مشتریان قرار می دهد. پناهگاه اضطراری مبتنی بر بهبودی است، جایی که کارکنان پشتیبانی قادر خواهند بود با افراد نیازمند ارتباط برقرار کنند و به آنها کمک کنند تا به مسکن دائمی تر انتقال یابند.

ما با آنها یک به یک کار می کنیم، با آنها روابط برقرار می کنیم و آنها را در جایی که هستند ملاقات می کنیم. کاردینال گفت: به جای اینکه با قوانین و کارهای زیادی که باید انجام دهند به فضای خود بیایم، آنها را در جایی که هستند ملاقات می کنیم، به آنها عشق می ورزیم، حمایت می کنیم و سپس روی مسکن کار می کنیم.

کاردینال گفت که در حال حاضر 54 واحد مسکونی حمایتی برای افرادی وجود دارد که “اسکان سخت” در نظر گرفته می شوند و نمی توان آنها را در جای دیگری اسکان داد. این مرکز همچنین دارای شش سوئیت ارتقا یافته برای افراد تحت مراقبت های حاد است.

پیماتیسیوین در مجموع دارای 55 پناهگاه بومی برای افرادی است که مستقیماً از خیابان می آیند و هیچ درآمد و شناسنامه ای ندارند. کارگران برای حل این سوالات کمک خواهند کرد.

این مرکز دارای فضای مراسم و کافه تریا نیز می باشد.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

استفاده از تجربیات شخصی برای ارتباط با کسانی که با بی خانمانی دست و پنجه نرم می کنند

جیمز بلروز، یک کارگر پشتیبانی در NiGiNan Housing، روز سه شنبه تجربیات خود را در مورد بی خانمانی و اعتیاد به اشتراک گذاشت. پس از 20 سال مبارزه با اعتیاد و بی خانمانی، او گفت که از این تجربه برای ارتباط با مردم استفاده می کند.

بلروز گفت: «این 20 سال زندگی تلف شده که قبلاً به آن نگاه می کردم، برای برخورد روزانه با این افراد استفاده می شود. “برای اینکه به سطح آنها پایین بیایم و بتوانم در چشمان آنها نگاه کنم و بگویم: “هی مرد، من جایی بودم که تو بودی، من در خیابان بودم، من در خیابان بودم.” بتوانیم این امید را به آنها بدهم زیرا بسیاری از مردم در خیابان امیدی ندارند.

بلروز گفت که با همسرش اشلی در حالی که آنها بیرون بودند ملاقات کرده است. آنها با هم با اعتیاد و بی خانمانی مبارزه کردند. در یک نقطه آنها خوشحال بودند، اما دوباره به اعتیاد خود بازگشتند، که باعث شد دخترشان را ببرند و بعداً توسط دوستانی که می‌شناختند به فرزندی پذیرفتند.

پس از تلاش برای یافتن مسکن و مکانی برای بردن او و همسرش، آنها یک برنامه سم زدایی حمایتی را پشت سر گذاشتند، سپس به زندگی هوشیارانه روی آوردند و در نهایت خانه ای برای خود پیدا کردند.

محتوای مقاله

امروز بلروز چهار سال است که در کنار همسرش هوشیار بوده و با دختر دومشان که دو ساله است زندگی می کند.

بسیاری از مردم فکر می کنند که در چرخه اعتیاد خود گیر کرده اند. آنها هرگز نمی ایستند – اما اینجا در NiGiNan، ما به آنها نشان می دهیم که شما را دوست داریم، مهم نیست کجا هستید، کجا بوده اید یا چه کرده اید.”

بودجه این پروژه توسط دولت فدرال، دولت شرکت مسکن اجتماعی آلبرتا و خدمات بهداشتی آلبرتا، شهر ادمونتون، انجمن هوموارد و انجمن شفای جاده قرمز تامین می شود.

کاردینال گفت که این سازمان برای دو ساختمان دیگر بودجه دارد، اما مکان آن هنوز مشخص نشده است.

[email protected]

ایکس: @kccindytran

محتوای مقاله