نظر: سیاستمداران تغییرات آب و هوایی را به آتش سوزی های جنگلی مرتبط نمی دانند

محتوای مقاله

سخنرانی پر از اشک نخست وزیر دانیل اسمیت در آتش سوزی جاسپر تا حدودی ملودرامیک به نظر می رسید زیرا نفت همچنان بدون مانع از طریق خط لوله ترانس ماونتین جریان می یافت. این جمله مرا به یاد این جمله انداخت: «نرون کمانچه می زد در حالی که روم می سوخت».

صنعت نفت و دولت اسیر شده هرگز به ما کمک نمی کنند نقاط بین استخراج و سوزاندن سوخت های فسیلی، افزایش انتشار گازهای گلخانه ای، تغییرات آب و هوایی و جهانی که نامطمئن تر، غیرقابل پیش بینی تر و خطرناک تر شده است را به هم متصل کنیم.

محتوای مقاله

همانطور که جان ویلانت، نویسنده کتاب آب و هوای آتش، اشاره می کند، تغییرات آب و هوا باعث آتش سوزی هایی که ما تجربه می کنیم، نشده است. در عوض، این آتش‌سوزی‌ها ناشی از تغییرات آب و هوایی است که منجر به دماهای بالاتر، رطوبت نسبی کمتر، تبخیر بیشتر و به طور کلی شرایط خشک‌تر می‌شود. تغییرات اقلیمی “فضا و فرصتی را برای آتش سوزی فراهم کرده است تا به صورت انفجاری عمل کند.”

تاریخچه پایان دادن به آتش سوزی های بومی، یک قرن یا بیشتر سرکوب آتش ستیزه جویانه، انباشت سوخت در جنگل ها، شهرنشینی بیشتر در حاشیه جنگل ها، و شیوع سوسک های سوسک ناشی از تغییرات آب و هوایی، به نشانه های آتش سوزی قرن 21 اضافه شده است. مهم‌تر از همه، فقدان اقدام معنادار در مورد تغییرات آب و هوا در هر سطحی از دولت و بی‌میلی صنعت برای اعتراف به پیامدها یا مسئولیت است.

آنچه ما از زمان آتش سوزی جاسپر شنیده ایم، اظهارات دومی در مورد اینکه چه کسی باید عملیات آتش سوزی جنگلی را رهبری کند، بحث هایی در مورد اینکه چرا قطع درختان و چرای دام بیشتر (از جمله در پارک های ملی) مشکلات آتش سوزی در جنگل ها را حل می کند و سایر تاکتیک های حواس پرتی، مانند تسخیر پارک های ملی است. از اتصال نقاط با این آتش سوزی ها.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

اظهارات آنها نشان می دهد که نخست وزیر و وزیر جنگلداری او با تحقیقات مدرن مدیریت جنگل آشنایی ندارند. و نه وزارت جنگلداری، که به نظر می رسد بیشتر به عنوان بازوی صنعت جنگل عمل می کند.

ما می توانیم از این مطمئن باشیم، جنگل ها خواهند سوخت. این با یک رژیم آتش سوزی جدید همراه است که ما کاملاً برای آن آماده نیستیم – کمتر در مورد کنترل و بیشتر در مورد خارج شدن از مسیر آتش. این ادعا که می‌توانیم از خطر خارج شویم، هیچ مبنایی در واقعیت ندارد، اما مطمئناً حامیان اقتصادی قوی پیدا خواهد کرد.

ترس از آتش و باور به این که همه آتش ها مضر هستند طبیعی است. این به گمانه زنی های قوی منجر شده است که فعالیت هایی مانند چرا و قطع درختان اقداماتی برای کاهش خطر هستند زیرا سوخت را برای آتش حذف می کنند. به کسانی که چنین راه حل های ساده ای دارند به خوبی توصیه می شود که یافته های محققان مستقل را که در کتابی با عنوان آتش سوزی جنگل: یک قرن سیاست جنگلداری شکست خورده در سال 2006 یافت شده است، مطالعه کنند.

به طور کلی واقعیت این است که آتش سوزی های بزرگ معمولاً به دلیل آب و هوا ایجاد می شود که خشکسالی و باد تسهیل می شود. سوخت نیروی لازم برای این آتش سوزی های بزرگ ناشی از توسعه آب و هوای خود نیست و بنابراین چرای شدید، قطع درختان و حتی جنگل زدایی از گسترش آتش جلوگیری نمی کند.

محتوای مقاله

خوب است که صنعت جنگل و ادعای دولت مبنی بر اینکه آنها «راه حلی دارند» را به هیچ وجه در نظر نگیریم. کارشناسان مستقل خاطرنشان می‌کنند که جنگل‌های چوب‌برداری شده که در حال بازسازی هستند، به آسانی می‌سوزند. کاهش مصرف سوخت‌های کوچک، مانند علف‌ها، با چرا، معمولاً نهال‌های درختان را از رقابت حذف می‌کند و می‌تواند به توده‌های متراکم‌تر و مستعد آتش‌سوزی منجر شود.

یک قرن جنگ با آتش‌سوزی‌های جنگلی، ما را به آستانه آتش‌سوزی‌های بزرگ‌تر، وحشتناک‌تر و کنترل‌نشده‌تر تغییر آب و هوا رسانده است. بهتر است یاد بگیریم که با اکوسیستم های وابسته به آتش زندگی کنیم و به آتش اجازه دهیم جنگل های ما را به گونه ای شکل دهد که خطر را کاهش دهد.

تا حدی، این به رسمیت شناختن این است که ما شهرها، شهرها، و خانه های روستایی خود را در آتشی معادل دشت سیلابی ساخته ایم. یک اقدام معقول این است که از طریق سوختگی های مکرر تجویز شده، استفاده گسترده از توصیه های FireSmart و مشارکت کامل جامعه، چند منطقه انتخاب شده را در برابر آتش سوزی ایمن کنیم.

ما باید با دقت بیشتری به آتش سوزی های جنگلی در آلبرتا و علل، عوارض و پیامدهای آن نگاه کنیم. متأسفانه از دولت فعلی بعید است آن را پیدا کنیم. آلبرتا تا زمانی که نفت در جریان است و سیاستمداران نوش جان می کنند به سوختن ادامه خواهد داد.

محتوای مقاله

لورن فیچ یک زیست شناس حرفه ای، زیست شناس بازنشسته ماهی و حیات وحش و استاد کمکی سابق در دانشگاه کلگری است. او نویسنده کتاب جریان‌های پیامدها: پیام‌هایی از دنیای حفاظت است.

محتوای مقاله