محتوای مقاله
بازدید از پارک ساحلی ویندزور در این زمان از سال همیشه لذت بخش است. چیزهای زیادی برای دیدن و لذت بردن.
کارگران شهر مشغول نظافت، چمن زنی، مراقبت، نگهبانی، ارائه گشت و گذار با کالسکه، ATVهای همتراز با تجهیزات مراقبت از چمن هستند. خود رودخانه مملو از قایق های کروز و گشت و گذار است، ماهیگیرانی که در امتداد نرده ها در سایه افق زیبای دیترویت پراکنده شده اند. پارکینگ ها پر است.
محتوای مقاله
همه تحت تاثیر این گوهر یک شهر هستند.
اما در پایین دست، در منطقه اطراف سایت ساخت و ساز Legacy Beacon، به رهگذران دیدگاه بسیار متفاوتی داده می شود – بیش از حد شاخ و برگ های ضخیم، وحشی، بیش از حد رشد کرده، بوته های نامرتب، پژمرده، علف های هرز، نهال ها و زباله ها در جنوب تا چشم. می تواند ببیند.
منظره ای که با جذابیت و زیبایی بقیه خاکریز کاملا مخالف است. حتی یک کارگر شهری هم در جایی دیده نمی شود. این منطقه با شکست، چادرهای مقوایی موقت، پناهگاه های برزنتی و آلونک های بادگیر خفه می شود.
روح های بیچاره ناامیدی که در میان ما برای زنده ماندن تلاش می کنند.
این بخشی از ماست که هیچکس نمی‌خواهد ببیند یا اعتراف کند، اما همه ما درگیر آن هستیم.
ما بهتر می‌توانیم به این بی‌خانمان‌های ناامید کمک کنیم تا در ظاهر عادی زندگی کنند.
آیا ما به عنوان یک جامعه مدنی نمی توانیم یک اکیپ نظافت پارک در این منطقه استخدام کنیم؟ حداقل سعی کنید به کسانی که در داخل هستند کمی امید و عزت بدهید. این راه حل نهایی نیست، اما حداقل یک شروع است.
آرنولد داریون
ویندزور
نظرات خود را به اشتراک بگذارید
نامه ها را برای ویرایشگر به آدرس [email protected] ارسال کنید. (آنها را به عنوان پیوست ارسال نکنید، آنها را در متن ایمیل قرار دهید). نامه ها باید شامل نام کامل، آدرس و شماره تلفن شما باشد. (ما فقط نام شما و شهرداری محل زندگی شما را منتشر خواهیم کرد). حروف باید کمتر از 300 کلمه باشند. ستاره حق ویرایش، کوتاه کردن و رد حروف را برای خود محفوظ می دارد.
این مقاله را در شبکه اجتماعی خود به اشتراک بگذارید