محتوای مقاله
این یک شب حماسی با خاطرات شیرین، سنت های خانوادگی و غم ملی بود.
مرکز شهر ویندزور در روز دوشنبه با شصت و ششمین آتش‌بازی سالانه فورد، بزرگترین شب سال خود را سپری کرد که صدها هزار نفر را در دو طرف مرز به کنار رودخانه کشاند.
به آن یک مهمانی بزرگ را اضافه کنید که ادمونتون اویلرز در جام استنلی در بازی 7 do-or-die در برابر فلوریدا پانترز بازی کرد. و فقط برای اندازه گیری خوب، کارناوال کنار رودخانه نیز در نوسان کامل است.
محتوای مقاله
کریس مک‌لئود، رئیس انجمن بهبود کسب‌وکار مرکزی ویندزور می‌گوید: «این مانند سوپر باول رویدادهای مرکز شهر است. این بزرگترین رویداد سال ماست. این بیشتر مردم را به مرکز شهر ما جذب می کند. مطمئناً هرچه تعداد افراد در مرکز شهر بیشتر باشد، هنگام حمایت از مشاغل مرکز شهر بهتر است.
آتش بازی سالانه بر فراز رودخانه دیترویت یکی از بزرگترین و مشهورترین نمایش ها در نوع خود در آمریکای شمالی است. همچنین برای نسل‌های ویندزور، این یک سنت خانوادگی گرامی بوده است.
هزاران نفر از مردم ساعاتی قبل از شروع برنامه ریزی شده ساعت 10 شب به سمت مرکز شهر حرکت کردند، به امید شکست دادن جمعیت و بستن جاده ها برای تصاحب یک نقطه برتر.
اردوگاه های کوچکی با چتر و چادر و همچنین موانع ساخته شده از صندلی و نوار ایمنی وجود داشت.
تاشا آستین با یک آلاچیق، ون، کولر و چند صندلی در مقابل میدان جشنواره حوالی ساعت 3 بعدازظهر دوشنبه اردو زد. آستین و خانواده اش همیشه از یک نقطه استراتژیک بین بارج های آتش بازی تماشا می کنند.
او گفت: «این دقیقاً همان نقطه است. ما حدود 20 سال است که به اینجا می آییم.
محتوای مقاله
“ما برای مدت طولانی این کار را انجام داده ایم. الان بچه ها همه بزرگتر شده اند. برای مدت طولانی ما این کار را زمانی که آنها نوزاد بودند انجام می دادیم. از دوران کودکی. من در سال 1999 از لندن به اینجا نقل مکان کردم و هر سال به اینجا می آیم.
کریستینا بیکر و مادربزرگش، ادی شورش، زمانی که در ساعت 5 بعد از ظهر حاضر شدند کمی دیر به مهمانی آمدند، اما همچنان همان جایی را که هر سال در مقابل سزار ویندزور انجام می‌دهند، گرفتند و خود را در دیواری از صندلی‌های تاشو محصور کردند. مکان های امن برای اعضای خانواده متوفی
یک لیوان اکنون در وستلند، میشیگان، حدود نیم ساعت بیرون از دیترویت. اما او در کودکی در ویندزور زندگی می کرد، جایی که او برای زندگی تجارتیون در حال مرور آتش بازی سالانه با مادربزرگش آغاز شد.
بیکر گفت: «ما در پیر و شپردز زندگی می کردیم، بنابراین همیشه به آن سمت رودخانه می رفتیم. “ما فقط می خواستیم به یاد بیاوریم. ما این منطقه را بیشتر دوست داریم.”
«ما سه یا چهار نسل داریم. این برای ما بسیار قدیمی و سنتی است. همه چیز یکسان به نظر می رسد – دوستانه. ما همیشه تجربه خوبی در اینجا داشته ایم.”
هنوز در راه است.
این مقاله را در شبکه اجتماعی خود به اشتراک بگذارید