Cliffhanger: فرود هیجان انگیز 15 طبقه ویندزور برای یک هدف خوب

محتوای مقاله

آیا خودم را فردی ریسک پذیر می دانم؟

این یک سوال غیرعادی بود که چند هفته پیش توسط سردبیرم از من پرسیده شد.

وقتی روز جمعه روی لبه بام ساختمان 15 طبقه CIBC در مرکز شهر ویندزور ایستادم، قطره ای 170 فوتی مرا از پیاده رو بسیار پایین تر جدا می کرد، تعجب کردم که چرا گفتم بله.

شاید ده سال پیش چتربازی من را برای این کار آماده کرد. با این حال، در نهایت، همه اینها برای یک هدف خوب بود.

محتوای مقاله

بنیاد مرکز سرطان ویندزور با Over the Edge همکاری کرده است تا کمپین شجاعانه خود را به ما نشان بده تا افراد ماجراجو را تشویق کند تا برای فرصتی برای رسیدن به ارتفاعات جدید (و سقوط) پول جمع کنند.

از روز دوشنبه، بیش از 310,000 دلار جمع آوری شده بود که از هدف 300,000 دلار فراتر رفت تا از حدودبیماران سرطانی در Windsor-Essex، Chatham-Kent و Sarnia-Lambton.

این بنیاد بازوی رسمی جمع آوری کمک های مالی مرکز منطقه ای سرطان ویندزور است که برای تجهیزات، امکانات رفاهی بیماران و تحقیقات محلی سرطان جمع آوری می کند.

قبل از «روز شجاعان» در 22 ژوئن، زمانی که حدود 90 نفر فرود آمدند، دعوت شدم تا با ترسم روبرو شوم.

سایر اعضای رسانه، از جمله عکاس ستاره ویندزور، دن جانیس، که بر خلاف من، تنها در روز رویداد متوجه شد که او نیز در حال عبور است، در کنار من قرار گرفتم. به این می گویید ورزش خوب.

ما با بررسی وسایلمان، پوشیدن کلاه ایمنی، تسمه های ضخیم و دستکش و سپس سفر به پشت بام شروع کردیم.

راهنمایان آموزش دیده برای آشنایی با ماشه یک جلسه توجیهی ایمنی ارائه کردند – مکانیزمی که اصطکاک روی طناب ایجاد می کند و سرعت فرود به پایین ساختمان و صخره را کنترل می کند.

محتوای مقاله

گروه پنج نفره ما نگاههای عصبی رد و بدل کردند: من و دن، ریچ گارتون و ریکاردو ونزا از سی تی وی ویندزور، و مایلز 10 ساله که تولدش را جشن می گرفت و لباس مرد عنکبوتی به تن داشت.

البته ما اجازه دادیم که ریچ گارتون اول برود، زیرا این آخرین روز او پس از تقریباً 15 سال در CTV ویندزور بود. – هدیه فراق ما به او

سپس نوبت من بود که جهش کنم. با پاهای لرزان از پله ها به سمت سکوی داربست مشرف به خط افق دیترویت بالا رفتم. من را با طناب اصلی و طناب زاپاس بستند، سپس تا لبه زین کردم.

در حالی که نفسم تازه شده بود، به عقب خم شدم در حالی که ماشین های عبوری در ریورساید درایو پایین بوق می زدند، و در کمال تعجب، دستگیره مرگ طناب را شل کردم و دست هایم را بالای سرم دراز کردم.

سپس دستگاه فرود را تا حد اصطکاک باز کردم و به طناب اجازه عبور دادم و شروع به پایین آمدن از سطح ساختمان کردم.

من انتظار این ترس را داشتم، اما انتظار نداشتم تا چه اندازه به تأثیر سرطان خانواده ام در مسیر سقوط فکر کنم.

محتوای مقاله

همانطور که از کنار صدها تابلوی دانش آموزی چسبانده شده به پنجره های ساختمان های بلندمرتبه می گذشتم، به پدربزرگ و مادربزرگم و ترسی که هنگام تشخیص آن ها احساس می کردند فکر کردم. – تجربه ای که بسیاری از خانواده های دیگر به اشتراک گذاشته اند.

به گفته بنیاد مرکز سرطان ویندزور، از هر هشت نفر در جامعه ما، یک نفر در طول زندگی خود کلمات “شما سرطان دارید” را می شنود.

پروتکل های روشنی وجود داشت تا من را سالم به زمین برسانند.

با این حال، مسیر پیش رو برای کسانی که سفر بهبودی را آغاز می کنند چندان مشخص نیست.

آنها واقعاً نترس هستند.

برای کمک مالی به کمپین، به windsorcancerfoundation.org/donate-to-show-us-your-brave مراجعه کنید.

[email protected]

محتوای مقاله